Rozdział II

Tej nocy nie mogłam zmrużyć oka. Cały czas myślałam co mam powiedzieć Oli - prawdę czy kłamstwo. Zranić ją czy nie dopuścić do cierpienia oto było pytanie, które nurtowało mnie całą noc. Zdrzemnęłam się dosłownie na parę chwil. Zbudził mnie dzwonek do drzwi, w których stała Olivia. 

-Ty jeszcze nie gotowa?-zapytała w pośpiechu

Spojrzałam na zegarek było już bardzo późno. 

-Ubieraj się ! Spóźnimy się do szkoły!-krzyknęła.

Włożyłam byle jakie ciuchy, pociągnęłam rzęsy tuszem i byłam gotowa.

W drodze do szkoły Olivia zapytała mnie o wczoraj.

-No to opowiadaj jak było.

-Ostatni raz zgodziłam się na takie coś

-Czemu?

-Tom jest taki sam jak w szkole. Dla niego liczy się tylko popularność i bycie najlepszym.Strata czasu na niego.

Olivia jakby posmutniała i po chwili zapytała:

-A ja? Co mówił o mnie?

-Nie wiedziałam co powiedzieć. 

-Alice !- krzyknęła

-Powiedział, że kojarzy cię z widzenia, ale nie może powiedzieć nic więcej bo cię nie zna i nigdy z tobą nie gadał.

-I to wszystko?

-Tak. Potem pojechałam do domu. 

-A między wami nic się nie wydarzyło?

-Nie.Jak mogłaś tak pomyśleć?

-Przepraszam tak jakoś.

Do szkoły przyjechałyśmy wraz z dzwonkiem. Wbiegłyśmy do klasy całe zdyszane. Nauczyciel spytał:

-Co się stało?

-Przepraszamy za spóźnienie panie profesorze - odpowiedziałyśmy chórem. I usiadłyśmy w ławkach.

Od razu zauważyłam siedzącego obok Luka. Dziś postanowiłam porozmawiać, zagadać go. Luke bardzo dobrze się uczył, szczególnie z matmy dobrze mu szło. Pan Cadiff akurat oddawał sprawdzian dostałam 1. 

Gdy zadzwonił dzwonek profesor poprosił mnie i go żebyśmy zostali. Nie wiedziałam po co. Nie miałam pojęcia, że będzie chodzić o oceny. Nagle pan Cadiff zwrócił się do mnie:

-Alice wiesz, że cię lubię, ale ostatnio pogorszyłaś się w nauce.

-Wiem panie profesorze..

-I musisz je poprawić żeby przejść do następnej klasy.

-Co? Jest aż tak źle?

-Niestety.

-Dlatego przyszło mi do głowy pewien pomysł. Ponieważ Luke ma dobre oceny i już raz pomógł jednemu uczniowi to pomyślałem, że Luke ci pomoże. Co ty na to?

-Ja ja..Nie wiem czy będzie chciał.

-Sam nie wiem.-powiedział nieśmiało

Ale profesor nalegał i w końcu się zgodził. Miałam miesiąc aby poprawić wszystkie oceny. Gdy wyszliśmy z klasy powiedziałam:

Dzięki, że się zgodziłeś mi pomóc

-Spoko. - odpowiedział niechętnie

-To kiedy się widzimy?-zapytałam

-Może jutro o 17?

-Gdzie?

-To może  przyjadę do ciebie?

-A wiesz gdzie mieszkam?

-Wszyscy wiedzą-uśmiechnął się i poszedł.

Serce mi biło jak nigdy wcześniej. Z jednej strony strasznie się cieszyłam, że będę mogła się z nim uczyć, ale z drugiej strony te oceny ? Nigdy wcześniej nie było tak źle.

____________________________________

                         Lovely ;)